Bemoeihulp is hulp die je wordt opgedrongen. Rond de komst van Pieter zijn er veel hulpverleners / zorgverleners over de vloer geweest. Deze hulpverleners worden (direct of indirect) betaald door de overheid. Daarom zie ik ze als vertegenwoordigers van diezelfde overheid, waarmee de overheid tot achter de voordeur komt.

Een plaats waar ik ze liever niet zie.

Begrijp me goed: dit is geheel vrijwillig. We zijn geen zorgmijders en willen het beste voor de kleine. Maar het zijn zo veel verschillende hulpverleners, dat ik het gevoel heb dat iedereen zich met ons bemoeit. En dat het wordt opgedrongen tot een niveau waarop het bemoeihulp lijkt.

In order of appearance hebben we de volgende personen op bezoek gehad:

• Vertegenwoordiger van gastouderbureau 1 (intake)
• Vertegenwoordiger van gastouderbureau 2 (intake)
• Vertegenwoordiger van de kraamhulporganisatie (intake)
• Verloskundige 1 (tijdens bevalling)
• Kraamhulp 1 (tijdens bevalling)
• Kraamhulp 2 (vanaf de eerste dag na de bevalling, 8 dagen totaal)
• Hielprik en hoortest (1 persoon)
• Verloskundige 2 + stagiaire (eerste controle)
• Verloskundige 3 (tweede controle)
• Verloskundige 2 (derde controle)
• Wijkverpleegkundige (intake + uitleggen wat het consultatiebureau is en doet)

Dit zijn dus 10 verschillende personen die in 11 bezoeken een blik achter de voordeur werpen.

Hoe is het dan nog mogelijk dat er gezinnen zijn die, ondanks al deze aandacht, niet de hulp krijgen die ze nodig hebben?

Hoe kan dat? Zijn dit veel bezoeken of is het juist heel normaal? Kan het niet anders?

Over deze post: in een serie blogposts, laten we de serie “Babybureaucratie” noemen, neem ik je mee op onze reis. Deze reis brengt ons langs de verschillende organisaties waar wij mee te maken krijgen omdat we een kindje verwachten. In deze serie ga ik in op mogelijke bureaucratie die we tegen gaan komen en de manier waarop wij de dienstverlening van de betreffende organisaties ervaren. Klink hier voor alle posts met de tag babybureaucratie.